ZiIP wm.ps.pl

adnix

Sesja (ang. session, ros. siesja)
Choroba ta jest bardzo popularna wsród studentów i studentek, na kazdej chyba uczelni w Polsce. Dotyka szczególnie osobników srednich lat studiowania. Wynika chyba z okreslonego sposobu zycia studentów. Ciekawy jest okres, kiedy choroba nasila sie w taki sposób, ze mówienie o epidemii nie jest przesada. Choroba przebiega w dwóch fazach: zimowej (od konca listopada do polowy lutego, ew. konca marca) oraz letniej (koniec maja - poczatek lipca, osobniki z powiklaniami choruja równiez we wrzesniu, choroba wygasa na poczatku pazdziernika).

Stadium I

Choroba rozpoczyna swoje zniwo okolo listopada. Pierwsze chlody wyjatkowo dobrze sprzyjaja inkubacji choroby. Poczatkowo atakuje najslabsze jednostki. Charakteryzuje sie to zwiekszona potrzeba przebywania w miejscach cichych i dobrze oswietlonych (czytelnia, biblioteka, mocne swiatlo w pokoju przy sciszonej muzyce) oraz wzmozona konsumpcja kawy, herbaty i siedzenia do póznych godzin nocnych. Podobno pewna ulge daje czytanie (szczególnie na glos), uczenie sie na pamiec czegokolwiek (np. ksiazki telefonicznej) ewentualnie cwiczenia rak (np. poprzez przepisywanie wykladów). Z rozmów z chorymi wynika tez jednoznacznie ze zbawienny potrafi byc zapach kserówek, szczególnie w wiekszych plikach. Wszelkie zabiegi lagodza jednak jedynie przebieg, nie zmniejszaja jednak ani jego zasiegu ani mocy, z jaka przebiegnie w przyszlosci. W tym stadium osobniki o silniejszej odpornosci próbuja odegnac symptomy choroby poprzez przebywanie w miejscach ciemnych i szczególnie glosnych (dyskoteki, prywatki), spozywanie odkazajacych napojów (szczególnie wódki) oraz jak najmniejszy kontakt z osobnikami juz chorymi. Niestety, tuz po Nowym Roku istnieje koniecznosc chociaz sporadycznych z nimi kontaktów, co owocuje zwiekszona liczba zachorowan - dalej zjawisko narasta lawinowo.

Stadium II

Studenci mniej odporni choruja juz na ostra postac. Zarazaja doslownie wszystkich swoich znajomych, jednak nie - studenci nie przechodza nawet do I stadium, u nich choroba z przyczyn niedokladnie poznanych nie rozwija sie. Wiekszosc studentów w trakcie II stadium (okolo 1-20 stycznia) przebywa w okolicach wyzej wymienionych cichych miejsc, niektóre najtwardsze osobniki albo nie przychodza na zajecia, aby uniknac zarazenia albo zuzywaja jeszcze wieksze dawki odkazaczy. Nie sposób zapomniec o prowadzacych cwiczenia jako potencjalnych zagrozen dla wszystkich studentów pragnacych uniknac choroby. Z niewiadomych przyczyn wymagaja oni pod koniec semestru obecnosci na zajeciach, aby wypisac im recepty - niestety konczy sie to masowymi zakazeniami jeszcze zdrowych osobników. Co ciekawsze - ani profesorowie, ani doktorzy ani nawet marni asystenci nie wykazuja najmniejszych oznak zarazenia. Widocznie po 5 latach zmagan z choroba uzyskuja na nia pelna odpornosc.

Stadium III

Ostry przebieg tej choroby przypada na okres 21 stycznia -15 lutego. Nie sposób znalezc zdrowych studentów. Wiekszosc uczelni przerywa nawet zajecia, aby dac odpoczac chorym i powodowac zarazenia nowych. Niestety, zazwyczaj jest juz za pózno. Skoncentrujmy sie teraz na objawach schorzenia. Chory zazwyczaj ma problemy ze spaniem. Zasniecie jest problemem, a sam sen nie daje zadnej ulgi. Wiekszosc z nich wyglada rano bardzo niedobrze, zaczynaja pic kawe w ilosciach zagrazajacych ich zdrowiu. Niektórzy zaczynaja miec omamy, gadaja do siebie (szczególnie nad ksiazkami), wykazuja niezwykle wrecz uwielbienie pomniejszanych ksiazek, zeszytów; tak jakby czytanie mniejszych liter umozliwialo przezycie dnia. Palacy studenci pala jeszcze wiecej, niepalacy zaczynaja palic. Niektórzy uciekaja sie do narkotyków typu amfetamina, speed aby odpedzic od siebie chorobe i przezyc kilka chwil bez pamietania o niej. Konczy sie to jednak zazwyczaj niedobrze - choroba wzmaga sie. Co ciekawsze - osobniki, które zapadly na nia wczesniej, szybciej zdrowieja, natomiast u osób, które choruja stosunkowo krótko - choroba przedluza sie, moga równiez wystapic niekorzystne powiklania (trwajace nawet do pazdziernika, rzadko do konca zycia). Chorzy czesto chudna, dziewczyny brzydna, a u mezczyzn mozna zauwazyc nieogolony zarost. Aby poprawic sobie humor, studenci organizuja ex-aminy, kiedy przez kilka godzin wygladaja naprawde dobrze, a niektórzy nawet lepiej niz zwykle (mocny makijaz, lepsze niz zwykle ubranie, nienaganne uczesanie). Ta kuracja dobrze dziala na jednych, czesto jednak pogarsza stan u drugich.

Stadium IV

U osób, które nie maja powiklan pochorobowych, sytuacja szybko wraca do normy. Odzyskuja wage i poprzedni wyglad. Stan ich poprawia sie najbardziej po oddaniu ksiazeczki zdrowia do dziekanatu poszczególnych wydzialów, gdzie dziekan potwierdza fakt przejscia choroby. U osób z powiklaniami choroba czesto trwa az do konca marca, czasem - jak juz wspomnialem do pazdziernika. Jednak choroba nawet u tych osób powoli ustepuje, az do momentu, kiedy i oni oddadza swoje ksiazeczki do dziekanatu. Moga spodziewac sie spokoju az do konca maja, kiedy choroba ma swój nawrót. Jej przebieg jest podobny do choroby zimowej, jednak powiklania czesto maja charakter chroniczny i trwaja przez cale lato. Nie opracowano jeszcze skutecznej metody leczenia. Okazuje sie, ze po 10 przebytych chorobach, organizm uzyskuje skuteczna odpornosc, u osób z ciezkimi, nawet rocznymi powiklaniami liczba ta moze byc wyzsza. Ocenia sie, ze jedynie 0.02 % populacji studentów nie zapada na nia ani w zimie, ani w lecie. Posiadaja oni przeciwcialo wrodzone, zwane ITS. 10% populacji przebywa jedynie lzejsza odmiane, ci z kolei maja modyfikacje w genie Q-ION. Pomimo rozpoznania objawów, jak równiez osobników odpornych nie udaje sie dotad uzyskac szczepionki. Niektórzy z pacjentów po odchorowaniu otrzymuja od panstwa zapomoge, tzw. stype - co dziwne - otrzymuja ja jedynie osobniki bez powiklan, które w miare szybko zwalcza chorobe. Osobniki z powiklaniami (w tym ciezkimi) musza natomiast placic za potencjalne zagrozenie innych.